"کارآزمایی دهه‌های گذشته در کشور ما نشان می‌دهد که طرح‌های شهری با بن‌مایه‌ی توسعه‌گرایی، در نگهداری از گوهرهای زیستی شهرهای کشور موفق نبوده‌اند. در برابر، کارآزمایی من و همکارانم در طرح‌های گوناگون نشان داده است که گوهرهای زیستیِ شهر — که دارایی بنیادین و دودمانی شهروندان به‌شمار می‌روند — می‌بایست با نگهبانی پویا (حفاظت فعال) و با مطالعات مبتنی بر پژوهش‌های پایه‌ی زیستگاه و طرح‌های زیستگاهی/طراحی محیطی آغاز شوند. سپس، در چهارچوب بایدها و نبایدهایی که این دو دانش فراهم می‌سازند، می‌توان گزینه‌های مناسب را برگزید. پس از آن است که در این چهارچوب — که یکی از پایه‌های توسعه‌ی پایدار به‌شمار می‌رود — می‌توان به طراحی و اجرای طرح‌های شهری پرداخت."