این باغ در شمال تهران، در شمال خیابان نیاوران، در اراضی پایکوهی البرز و مجاور دره جمشیدیه قرار دارد. مساحت اولیه باغ حدود ۶ تا ۷ هکتار بود، اما بعدها با کاشت درخت در ارتفاعات بالادست مساحت آن افزایش یافت. این باغ در ابتدا متعلق به آقای دولو بود که آن را به ولیعهد پیشکش نمود. ملکه وقت تصمیم گرفت باغ را بازپیرایی کرده و برای استفاده عمومی به شهرداری تهران واگذار کند. در سال ۱۳۵۵، اینجانب طراحی و ساخت همزمان آن را بر عهده گرفتم. زنده‌یاد مهندس منوچهر ایرانپور مجری طرح بودند و طراحی توسط سه نفر (مهندسین نیک‌خصال، برقعی و اینجانب) انجام شد. طراحی بر اساس کروکی‌های اولیه بدون اندازه‌گذاری و متناسب با شرایط هر محل، به‌صورت مستقیم در محل (۱:۱) صورت می‌گرفت. برای پوشش بستر و مصالح ساختمان‌ها، از سنگ‌های پراکنده همان کوه یا از معدن مجاور استفاده شد. باغ در اردیبهشت ۱۳۵۷ با حضور شاه سابق، ملکه وقت و آقای سدار سنگور، رئیس‌جمهور سنگال، افتتاح گردید. ساختمان‌های خدماتی اجرا شده عبارتند از: رستوران، سالن ملاقات و استراحت کوه‌نوردان مسیر کلک‌چال، ساختمان اداری و استراحت باغبانان، گلخانه، قفس فلزی–توری پرندگان، تئاتر روباز و فضای خلوت اندیشه. از زنده‌یاد استاد هوشمند وزیری چندین مجسمه سنگی و از زنده‌یاد مش اسماعیل توکلی یک مجسمه فلزی برای این باغ ساخته و در آن نصب شده است.